Ο τρύγος καλά κρατεί, μα σε λίγο τελειώνει, για μας τουλάχιστον. Στον παλιό κόσμο θα πάρει μέχρι και τα πρώτα καλά χιόνια. Εκεί που αν τα πράγματα στραβώσουν, θα βάζουν μέχρι και φωτιές δίπλα από τα κλήματα για να μην τα αφήσουν να παγώσουν. Φέτος η χρονιά του 2020 για την Πελοπόννησο ήταν μικρότερη σε σχέση με την περσινή, τα σταφύλια πιο ποιοτικά. Τα γράδα ήταν υψηλότερα, ας ελπίσουμε πως οι παραγωγοί θα βάλουν κάτι από την wine craft τους για να μας εκπλήξουν.
Μια μπουκάλα από μούστο και πετιμέζι μάς ήρθε πεσκέσι, μαζί με αυτά και μοσχοβολιστά μουστοκούλουρα. Μη σταθείς στην τέλεια υφή, αν είναι μαλακά ή τραγανά, ας μείνουμε στην πρώτη ύλη, η οποία είναι και η βάση για μια επιτυχημένη συνταγή.
Την γνώρισα στο ‘’χωριό της καρδιάς μας’’, όπως την άκουσα να λέει στον Κωνσταντή σε ένα καλοκαιρινομεσημεριάτικο τραπέζι στην αυλή μπροστά, με θέα το πέτρινο πυρωμένο απ’ τον ήλιο Κάστρο. Νοικοκυρά απ’ τις λίγες, άπιαστη στο τηγάνι και στα γλυκά της. Αν και σημασία μικρή έχουν αυτά, εμένα με νοιάζει που μαθαίνει στους νέους τι σημαίνει αρχή, επιμονή, που μοιράζει γνώση.
Δύσκολα σήμερα να δώσεις σε νέους ορισμούς που δεν έχουν βιώσει, μπορεί να τους έχουν ακουστά, ωστόσο άλλο να το νιώθεις στο πετσί σου, να ‘ναι βίωμά σου. Αυτούς τους λίγους που προσπαθούν να πάρουν απ’ το χέρι παιδιά και να μεταλαμπαδεύσουν γνώση θα τους σέβομαι πάντα.
Η συνταγή είναι απλή, θέλει ακολουθία βήμα προς βήμα για να βγει. Με μια σειρά, όλα σε σειρά. Να μην βιαστείς, αγάλι αγάλι και όλα θα γίνουν όπως πρέπει.
Η συνταγή στο χέρι όπως τοτε, χέρι με χέρι.
Είκοσι λεπτά ψήσιμο στους 180oC .
