Κατηφορίζω Πατριάρχου να πάρω τα τελευταία ψώνια για τα βαφτιστήρια, χαμένος στην σκέψη μου να κάνω budgeting να θυμηθώ να μην ξεχάσω τι μου έχουν πει. Θυμάμαι αυτόν που με βάφτισε σαν κάτι ιερό μάλλον γιατί έτσι μου το είχαν περάσει. Τι και αν τον είδα δυο φορές στην ζωή μου, μου είχαν πει ότι είναι σπουδαίος και από οικογένεια καλή. Ποτέ δεν κατάλαβα τι σημαίνει οικογένεια καλή, χρόνια πέρασαν και ακόμη έχω την απορία, η καλή οικογένεια δεν έχει προβλήματα η μήπως οι άνθρωποι από καλές οικογένειες δεν κάνουν λάθη. Αχ αυτά τα καθώς πρέπει μας έφαγαν. Αυτοί οι καλοί και οι δήθεν τρόποι τους, και το τι θα πει ο κόσμος. Κάποια μέρα θα πρέπει να θυμηθώ να γράψω για το τι θα πει, ή τι είπε ο κόσμος. Α και αυτός ο κόσμος ποιος διάολο είναι τελικά να μάθουμε. Είναι η κυρά Τασα από τον τρίτο, ο κυρ Μανώλης από το απέναντι μπαλκόνι που έχει στήσει καραούλι στην είσοδο της πολυκατοικίας.
Χαμένος λοιπόν στις σκέψεις μου βλέπω ένα νέο μαγαζί στην γειτονιά. Ασυνήθιστο λέω. Όχι για το νέο μαγαζί, τα μαγαζιά στο κολωνάκι ανοίγουν κα κλείνουν με τη σεζόν. Σήμερα είναι αυτό σε τρεις μήνες το έχουν βαφτίσει κάτι άλλο αλλά με το ίδιο προσωπικό μέσα. Ασυνήθιστα καλαίσθητο για εδω.
Κοιτάω την ταμπέλα και λέω μπα λάθος είναι. Το μαγαζί πολύ ευχάριστο και μια κυριά στην είσοδο προσφέρθηκε να με κεράσει. Αρνήθηκα λόγω μέτρων, σε άλλη περίπτωση θα είχα πάρει όλο το δίσκο με τα κοκ-ακια και θα έγλειφα και τα τσαούλια μου.
Οι επιλογές αμέτρητες. Τα παιδιά που δουλεύαν μου εξήγησαν ότι τα παρασκευάζουν οι ίδιοι με 100% φυσικά υλικά χωρίς διογκωτικές προσμίξεις, πήρα πολλά για να τα δοκιμάσω. Σχεδόν όλα μιας και είχαν εξαντληθεί τα περισσότερα. Μου άρεσε που είχαν πραγματικά φρέσκα υλικά και που βρήκα φίνες γεύσεις χωρίς να σε εγκώνουν. Χαίρομαι να βλέπω νέα παιδιά που μπορείς να επικοινωνήσεις και να κάνεις διάλογο.
@ Kokakias Πατριάρχου Ιωακείμ 48-50, Αθήνα, 106 76