Πάει καιρός που να μαγειρέψω έχω.
Θες ότι το fine dining στα Βαλκάνια είναι πιο εύκολο, θες ότι χρόνο πολύ βάζω στην δουλειά, θες ότι χώρις kme2 το φαγητό είναι άνοστο. Μήπως δικαιολογίες βγάζω από το μυαλό μου? Μου έλλειψε η κρύα θάλασσα. Θαψά.
Η πόλη αδειανή, τα λοκάλια έχουν πάει Χαλκιδική (που σαν αυτήν δεν έχει, τι λες μωρέ βλάκα, μάπα), μόνο φοιτηταριά από την Κύπρο και μερικά δήθεν στελεχάκια της… που νομίζουν πως είναι το cream de la creme του ευρωπαϊκού επιχειρείν.
Το πρόβλημά μας δεν είναι η κρίση το ΦΠΑ τα μαύρα και ενφια. Αυτά είναι αποτελέσματα του τρόπου ζωής που έκανες Ελληναριο μου. Και επειδή ο βλάκας είναι ανίκητος επέλεξα να ζω στα ξένα από το να ζω και να σε άκουω να κλαις και να μιζέρια ζεις στο πρώτο τραπέζι πίστας.
Παιδεία. Ατάκα γκόμενας σε fine dining των Βαλκανίων (80,00 το άτομο αλά καρτ) – “φιλενάδα ο Νίκος δεν είναι γυπας, είναι καλό παιδί#.. είπε η Θεσσαλονικιά φοιτήτρια στην φίλη της, ενώ παράλληλα έβριζε στα γαλλικά επειδή κάπνιζε στην είσοδο και ενοχλούσε το κόσμο να περάσει. Δίκιο είχε, εδώ το κάπνισμα δεν επιτρέπεται ‘μέσα’.
Λυπήθηκα.
Παιδεία. Απάντηση στελεχάρας σε υπάλληλο φούρνου όταν τον ρώτησε αν η κάρτα από το Ελλαδιστάν είναι κόντακτλες: “Πρώτη φορά χρησιμοποιείς κάρτα; Δεν έχεις ξαναδεί κάρτα στην ζωή σου;”
Ντράπηκα.
Παιδεία. Ήρθε φίλη από τα “πιο ξένα” να την φιλοξενήσω. Πήγαμε για σαιτ σιινγκ και κάναμε ένα στοπ οβερ για γρήγορο καφε στο χέρι. Παρέα από βόρεια Ελλάδα λεοντάριζε και έκραζε την χώρα που φιλοξενούσε τα παιδιά τους να τα κάνει γιατρούς.
Έφυγα.
Τα απλά γεμιστά λοιπόν μου έλειψαν και έτσι πήγα σε ένα βιολογικό σούπερ να πάρω.
4 Ντοματες
5 Πιπεριές
3 Κολοκυθάκια
3 Μελιτζάνες
1 Μαϊντανό
1 Κρεμμύδι
1/2 κ. ρύζι
1 κ. σ. πελτε
Λάδι πήρα από την Πάτρα, πήγα στα ΚΤΕΛ και παρέλαβα βαλίτσα με καλούδια και αρώματα που έχω στο νου μου.
Το φαγητό, η γεύση είναι ανάμνηση, εικόνες, παρέα. Να μοιράζεις. Να μοιράζεσαι.
Be human be humble.